Campagnestrategieen, spindoctors, talkshows, nabeschouwingen. De media denken dat Nederland zit te wachten op politieke waarzeggers die voorspellen wie gaat winnen en waarom. Omdat ze de waarheid zouden spreken of niet. Omdat ze leiderschap tonen of juist meelopers zijn. Omdat ze charisma hebben of een babyface.
Als we nu voor de grap even al die argumenten buiten beschouwing laten en kijken wat de historische barometer ons leert (zie plaatje). Wat zien we dan? Wel: dat verandering van politieke kleur een bijna systematische verkiezingswinst oplevert. Is het kabinet linksig? Dan maken de rechtse partijen een grote kans op meer zetels. Andersom geldt ook. Sinds 1989 is het maar een keer voorgekomen dat we twee keer hetzelfde kozen (paars). Maar paars, dat is eigenlijk geen keuze tussen links en rechts, dus je kunt je afvragen of dat eigenlijk wel telt.
Dit zie je ook aan de afwisseling van politieke kleur in Amerika: het electoraat houdt het maximaal drie termijnen (maar vaker slechts twee) vol om Democratisch of Republikeins te kiezen. Daarna willen ze gewoon verandering zoals Obama al zei. Alle fundraising, campagneslogans en socialmedia-strategieen ten spijt.
De Nederlandse verkiezingsuitslag van komende week? Volgens de historische barometer wordt het rood of paars. Ik sla de andere politeke analyses maar even over dit jaar.