Nog steeds worden communicatiecampagnes beoordeeld op het bereik dat een campagne heeft gehad. Onlangs viel bijvoorbeeld ook de omstreden maar veelbekeken Donorshow in de prijzen. Daaraan ligt de aanname ten grondslag dat als je doelgroep maar kennis heeft van product X of Y, de eerste stap gezet is naar ander gedrag. Helaas is het oorzakelijk verband tussen kennis en gedrag nauwelijks aanwezig. We weten dat vet eten slecht is, maar we blijven het doen. We weten dat je meer moet bewegen, maar de lift is zoveel sneller dan de trap. We weten dat er een donortekort is enzovoorts.
Je kunt je dan ook afvragen waarom er zoveel waarde wordt gehecht aan het aantal hits waarmee filmpjes of blogs of websites worden gerankt. Natuurlijk, het is hartstikke leuk dat je een groot publiek hebt, maar levert dat behalve respect ook harde valuta of extra leden op? Ik vraag het me af. Maar goed: hoewel aandacht dus geen garantie is voor gedragsverandering, lijkt het wel een noodzakelijke voorwaarde om in de communicatieprijzen te vallen. Als je voor een prijs in aanmerking wilt komen (toch leuk voor je reputatie) is het dus zaak dat je exposure genereert met een mediamix die veelvuldig opvalt. Of niet? Een kleine twee jaar geleden had onze oudste voor de gein een publieke Hyves aangemaakt. Daar heeft ze vervolgens nooit meer een blik op geworpen. Totdat ze twee maanden geleden door een meidenblad getipt werd voor een prijs. Haar site had zoveel leden (een kleine 18.000!) dat ze mee mocht dingen naar de prijs voor de leukste en bekendste publieke Hyves! Komende week staat ze in de Yes met haar site Lekker lang bellen. Ik ben natuurlijk apetrots dat zij op haar sloffen zoveel leden heeft weten te genereren. Geld heeft ze er niet mee verdiend (dat bevestigt dus dat hits geen brood op de plank garanderen) maar respect des te meer. Let wel: zonder er onderhoud aan te hebben gepleegd. Zonder communicatieplan te hebben bedacht. Vooral dat laatste blijft maar rondzingen in mijn hoofd.