Een tien geven, mag dat? Onlangs is een student aan Avans afgestudeerd met een tien (ja, een 10!) waarop commotie onstond. Hoezo een tien? Niemand is toch perfect? Kan dat niet gewoon een acht of in het uiterste geval een negen zijn?
Volgens mij is een tien heel goed verdedigbaar, zelfs academisch noodzakelijk. Als je onderwijs goed is ingericht (wat bij Avans het geval is, getuige de constante score van excellentie -nou ja, laten we even aannemen dat dat een intern valide onderzoek was), zorg je voor concrete leerdoelen, voor relevante oefeningen en toetsen die op de genoemde concrete leerdoelen zijn afgestemd. De onderwijskundige John Biggs noemt dat Intended Learning Outcomes, een voorwaarde voor effectief en veilig leren. Haal je alle leerdoelen en is je schaal 1-10, dan is een tien dus een logisch cijfer. Haal je alle leerdoelen maar krijg je een 8, dan klopt je schaal niet of dan zijn je leerdoelen en assessments onvoldoende op elkaar afgestemd of onmeetbaar. En onmeetbare doelen stellen, dat is dus niet wetenschappelijk; eerder intuitief bevoogdend. Zoals Calvijns geloofsovertuiging dat de mens nietig is en nooit in verhouding tot God kan staan. Kennelijk waart dat spook van minderwaardigheid nog steeds rond, zelfs in onderwijs- en wetenschappelijke kringen. Ik vind dat verontrustend, om niet te zeggen eng.