Survival of the smartest/prettiest

 

Dominique en ik ontmoetten elkaar op de kleinkunstacademie in Amsterdam. We hadden dezelfde ambitie: het podium op! Het lukte haar wel, mij niet. Aanvankelijk was ik stikjaloers. Maar ik wist niet dat Dominique het theatervak keihard vond en van de oppervlakkige glamourwereld baalde. Ze dacht dat mijn werkkring aan de universiteit over inhoud ging en meer zekerheid bood. Zij had spijt dat ze geen 'betere' opleiding had gedaan.

 

We hielden contact en we kwamen er gaandeweg steeds meer achter dat we tegen dezelfde obstakels opliepen. De onmogelijke combinatie werk en gezin. Jaloerse collega's. Enge bazen. De oppervlakkige manier waarop we telkens beoordeeld werden. En onze zoektocht over wat we nu eigenlijk echt wilden in het leven. We ontdekten dat die zoektocht voor een groot deel universeel is. En de oplossing ook. Een relativerende terugblik op wat we graag eerder hadden willen weten. En waar we onze jongere zusters een hart mee onder de riem willen steken.

 

We spelen de voorstelling geregeld in den lande op aanvraag.