Om de een of andere reden hebben we telkens doelen nodig om ons leven richting te geven. Hebben we dat doel bereikt, dan ontstaat er onrust en vragen we ons af of nog wel goed bezig zjin. Coaches spelen daar handig op in: 'Ontdek je ware ik, zoek je echte bestemming, bepaal je eigen levenspad' en zo meer van die spirituele aanbiedingen.
Er zijn mensen die hun hele leven zoeken naar het ideale eindpunt en dat tot hun grote frustratie nooit bereiken om de eenvoudige reden dat die finish telkens weer verlegd wordt. Als je er eenmaal bent, slaat de onrust weer toe. Maar dat hoor je zo'n coach nooit zeggen natuurlijk, die wil je graag helpen uit te vinden waar Abraham de mosterd haalt.
Hersey-Blanchard
Het spotprentje op het model van Hersey en Blanchard laat zien dat medewerkers eerst veel begeleiding nodig hebben en daarna in staat zijn tot zelfstandig functioneren en leidinggeven. Vergelijk het met opvoeden van kinderen. Die hebben je eerst heel hard nodig maar op een gegeven moment kunnen ze op eigen benen staan. Dat zou ook je doel moeten zijn als ouders volgens mij.
De spotprent is een parodie op de theorie: vaak verwarren leidinggevenden verantwoordelijkheid geven met 'het bos in sturen'. Dat is zelfstandigheid die onveilig is. Hoe dan ook, het model is bedoeld om groei in kaart te brengen. Ben je uitgeleerd, dan kun je verder. Als je niet verder kunt in je organisatie, kun je drie dingen doen: nevenfuncties aanvaarden om je te blijven ontwikkelen, solliciteren of voor jezelf beginnen.
Drexler-Sibbet
Het Drexler-Sibbet model laat zien hoe een team functioneert. Eerst moet duidelijk worden waar men naartoe gaat (het gemeenschappelijke doel) en wie wat doet. Als dat eenmaal loopt en het doel is uiteindelijk bereikt, ontstaat er apathie: er is niets meer te wensen over. De enige remedie is het vaststellen van een nieuw doel.
Flow
De psycholoog met de onuitsprekelijke naam Csikszentmihalyi ontdekte dat mensen met name gelukkig zijn als ze aan taken werken die een duidelijk doel hebben en waarop je direct feedback/resultaat ziet. De taak moet dan niet opgelegd, niet te makkelijk maar ook niet te moeilijk zijn. En dat heeft weer alles te maken met je ontwikkeling natuurlijk, die is voortdurend in beweging. Vroeger vond ik het lastig om tekstjes te schrijven, nu rollen ze zo uit mijn computer. Is de taak te makkelijk geworden, dan moet ik gewoon weer zoeken naar wat uitdagenders. Kortom: waarheen en waarvoor? Daarheen en daarom! Het is van alle tijden om doelen te stellen en het is eerder een bewijs dat je toe bent aan groei dan dat je ooit een verkeerde keuze hebt gemaakt. Dat lijkt me een plezieriger uitgangspunt dan de radeloosheid over welke baan of welke persoon (partners krijgen vaak de schuld van onbehagen) nu eigenlijk het beste bij jou past. Tob je over wat je wilt? Dan ben je toe aan groei, niets meer en niets minder.